Unhappy in Canada

Polecam jako referencje watek na British Expats:
britishexpats.com/forum/canada-56/un-happy-canada-850447/

Po przeczytaniu oryginalnego wpisu i porownaniu z nastawieniem niektorych rodakow, przychodzi na mysl nie kwestia niuansow , nie roznic, ale przepasci kulturowych. Czlowiek przedstawia swoje odczucia z pelna swiadomoscia ze jest to jego i tylko jego wylaczna sytuacja, byc moze gdzies tam w podtekscie oczekujac na zbieznosc podobnych przypadkow. Natomiast, jak Leon zauwazyl, tych ktorych nie opuscil PRL, wybieraja sie za ocean wyposazeni w wiedze ekonomiczna czysto marksistowska i w religijny absulutyzm wyrzucajacy kazda generalna i generalizowana opinie bez wzgledu na wlasne intelektualne ograniczenia. Wyruszaja osoby zupelnie nie przygotowane do immigracji, a potem problemy sa z cala Kanada, tylko nie z nimi samymi.
Statystycznie jest oczywistym, ze nie wszyscy moga byc szczesliwi. Depresja jest dosc powszechna choroba. Bieda jest stanem naturalnym i tylko zdolnosci , wytrwalosc, czasem troche szczescia pozwala ludziom zaspokoic potrzeby materialne. Dla wielu Kanada moze byc miejscem , gdzie moge realizowac sie, tak samo jak urodzeni w Kanadzie widza swoje perspektywy w innych miejscach globu. Dodatkowo, zycie samo w sobie nie jest latwe, niesie wiele zakretow, urwisk i kataklizmow, ale koncentrowanie sie na ciemnych stronach pogarsza tylko sytucje.
Jeden forumowicz pisze o klamstwach, inni o byciu oszukanym, wykorzystanym. Nikt jeszcze nie napisal,ze oszukal siam siebie, ze najwiekszym klamstwem byla jego wyobraznia. Jedyne co, to wyglada,ze za chwile zacznie nucic "wyklety ludu ziemi......", bowiem to wszystko czego zdolal sie nauczyc o zyciu, jak to on jest pokrzywdzony, a sam nie widzi problemu ze soba.

Byloby nienormalnym , aby kazdy, zawsze ze wszystkiego bylby zadowolony. Na wielu immigrantow w drugim , trzecim roku pobytu przechodzi kryzys i zadaje sobie pytania czy podjelo dobra decyzje? To jest normalne. Dopoki jednak ktos zdaje sobie sprawe, ze to jest jego sytuacja, ze pesymizm nie pomaga i ze sa drogi wyjscia, to jest w porzadku. Natomiast jezyli tylko ktos od rana do wieczora liczy stawke godzinowa tu i teraz, to bedzie ofiara zlych doswiadczen i fatalnego samopoczucia, az nie uswiadomo sobie, ze sam sobie rozbitkiem bez okretu.
Niektorzy maja mozliwosc od razu wyjscia na prosta, innym udaje sie w dosc krotkim czasie, ale dla wiekszosci immigracja to jest droga pod gorke, zdarzja sie przypadki, ze ktos po prostu nie ma szczescia (patrz Alberta na dzisiaj). Immigracja nigdy nie byla latwa, nigdy nic nie przychodzilo od razu. Tak smieszne , jak i tragiczne jest , ze ci o najmniejszych mozliwosciach, zdolnosciach, wytrwaloscii pomyslowosci, maja najwieksze oczekiwania i najwieksze rozczarowania.

W sumie ten tekst mógłby wisieć pod regulaminem przy rejestracji z opcją zatwierdzenia, że się go przeczytało.

Zawsze idealizuje się rzeczy, których się nie ma w chwili obecnej.
Zdaję sobie sprawę, że mój wyjazd, o ile do niego dojdzie, może być totalną porażką. Cieszę się, że mogłam spędzić chociaż trochę czasu w Kanadzie przed potencjalną wyprawą na dłuższy czas. Pewnie jeszcze wiele rzeczy mnie zaskoczy, ale jestem gówniarą, gotową uczyć się na własnych błędach.

Preryjny, bardzo dobra wypowiedź! Wszystko zależy od tego jak definiujemy szczęście. Gdybyśmy podeszli do tego z buddyjskiego punktu widzenia (zdroworozsądkowy), że jest ono niczym nieuwarunkowanym stanem umysłu, wiele z naszych problemów przestałoby istnieć. Jeśli warunkujemy nasz wewnętrzny stan (uczucie szczęście) zmiennymi czynnikami zewnętrznymi (kraj, wysokość wynagrodzenia, powodzenie w miłości, pogoda), to musimy przygotować się na doświadczanie ciągłych wzlotów i upadków.

Yonge-Dundas napisała:

Mydło czy lody, żadna różnica, ta sama chemia. Każdy coś liże, Ty też Odurzamy się. Takie jest życie.
Dzięki za radę, ale nie potrafię się zrelaksować. Ty dużo wiesz o Kanadzie, zerknij na moje pytanie w kategorii LCP. Nie chcę śmiecić w tym wątku, a szukam wszelkich info na ten temat.

www.straight.com/article-271917/vancouve...ons-part-life-canada

Polecam tez pierwszy komentarz pod artykulem:
"

I grew up in Canada, have a Canadian university degree, and have had to rely on " survival " jobs myself. Nothing shameful in that.
If immigrants can't figure out that coming to a new country and starting a new life will mean substantial life-changes, then they should reconsider their options. The people who built up this country were also engineers, doctors, nurses, university professors, architects . . . most of whom worked as janitors, labourers, or anything else to restart their lives . . . all this without the benefit of government subsidies, hand-outs, ESL classes, or multicultural societies.
Welcome to democracy and self-reliance."

Piszac w skrocie, Kanada nie dla kazdego.